ObserwacjeNależy wykonać serię zdjęć 8-15 gwiazd o znanych jasnościach, zbliżonym typie widmowym (barwie), znajdujących się na różnych wysokościach nad horyzontem. Obserwacje najlepiej wykonywać w filtrze V. AnalizaNależy zmierzyć jasności instrumentalne wybranych gwiazd za pomocą programu Gaia z pakietu Starlink. Następnie, korzystając ze znanych jasności badanych gwiazdy, należy skorygować otrzymane jasności instrumentalny tak jakbyśmy obserwowali ciągle tą samą gwiazdę. Sprowadza się to do wybrania jednej z gwiazd jako gwiazdy odniesienia i dodania do pozostałych gwiazd różnicy katalogowych jasności danej gwiazdy i gwiazdy odniesienia. Należy oczywiście używać jasności katalogowych podanych w filtrach zgodnych z filtrem używanym podczas obserwacji. Można je znaleźć w katalogu Tycho 2 oraz na stronie www http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/. Po skorygowaniu zmierzonych jasności instrumentalnych należy sporządzić wykres w którym na osi X będzie masa powietrza (dla gwiazdy w momencie obserwacji - np z programu xephem), a na osi Y skorygowana jasność instrumentalna wyliczona wcześniej. Punktu powinny układać się mniej więcej w linię nachyloną zgodnie ze wzorem: m = m_0 + k*X m - jasność obserwowane z Ziemi m_0 - jasność pozaatmosferyczna k - współczynnik ekstynkcji atmosferycznej X - masa powietrza Należy do nich dopasować linię prostą (regresja liniowa) i wyznaczyć współczynnik a tej prostej. Współczynnik ten w astronomii jest oznaczony jako k i nazywa się współczynnikiem ekstynkcji atmosferycznej. Należy oczywiście wyznaczyć również jego niepewność. Otrzymany wynik należy przedyskutować w porównaniu z typowymi wartościami współczynnika ekstynkcji: filtr k ---------------------- U 0.6 B 0.4 V 0.2 R 0.1 I 0.08 Należy przedyskutować ewentualną nieliniowość wykresu oraz maksymalne (na horyzoncie, X~40) i minimalne (w zenicie X=1) osłabienie światła spowodowane ekstynkcją w badanym miejscu. Najlepiej byłoby porównać otrzymane wyniki do pomiarów w innych obserwatoriach astronomicznych. |